در یک کار گروهی بین اعضای دانشگاه کارولینای شمالی، انستیتو تکنولوژی ماساچوست و بیمارستان کودکان بوستون، محققین به فن آوری ساخت شبکه ای از ذرات ریز قابل تزریق نانو دست یافتنه اند که می تواند با توجه به بالا رفتن سطح قند خون در بیمار مبتلا به دیابت، انسولین را در خون ترشح کند. این فن آوری جدید بر روی موش های آزمایشگاهی تست شد و محققین دریافتند که یک مرحله تزریق می تواند سطح طبیعی از قند خون را تا 10 روز در یک موش مبتلا به دیابت فراهم کند.
همانطور که می دانید بدن بیمارانی که مبتلا به دیابت نوع 1 هستند قادر به تولید مقداری کافی از انسولین نیست. در حالیکه انسولین عنصری مهم در انتقال گلوکوز از خون به داخل سلول ها می باشد. در این دسته از بیماران، قند خون بایستی به طور مداوم مورد بررسی و آزمایش قرار گیرد. برای آنها گاها دوزی مشخص از انسولین برای ایجاد یک سطح طبیعی از قند خون تجویز می شود.
اما تزریق های روزانه انسولین برای بیماران دردسر های خاص خودش را دارد. در برخی موارد دردناک بوده و گاهی تصمیم گیری در مورد میزان انسولین تزریقی خطر و ریسک هایی به دنبال دارد. به نظر می رسد که با این فن آوری جدید با یک مرحله تزریق می توان تا ده روز از میزان قند خون در بیماران اطمینان حاصل کرد.
با تزریق این ذرات بارهای مثبت و یا منفی در خون ایجاد می شود. بارهای مثبت و منفی یکدیگر را جذب کرده و یک شبکه شکل می دهند. به طوریکه این ذرات دیگر قادر به پراکندگی و متفرق شدن در بدن نیستند. این شبکه نانو دارای ساختاری متخلخل می شود. از آن به بعد سلول های خون و گلوکوز می توانند به هسته های نانو در این شبکه دسترسی داشته باشند.
به گفته دکتر Zhen Gu، این فن آوری به طور موثر باعث تولید یک حلقه بسته سیستمی می شود که می تواند فعالیت پانکراس را در افراد سالم تقلید کرده و انسولین را در پاسخ به تغییرات سطح گلوکوز در خون آزاد کند. فناوری جدید این پتانسیل را دارد تا سلامتی افراد را توسعه داده و کیفیت زندگی را در بیماران مبتلا به دیابت ارتقا بخشد.
این تیم تحقیقاتی در حال بحث و بررسی برای شروع انجام مراحل آزمایشی این تزریق بر روی بدن انسان هستند تا بتوانند به زودی آن را به عنوان یک اکسیر مطمئن به زندگی میلیون ها نفر از افراد مبتلا به دیابت در سراسر دنیا هدیه کنند.