ابزارک های پوشیدنی، ربات های انسان نما٬ و فناوری های مرتبط از مهم ترین مسیرهایی هستند که بشر در حال پیمودن آنها ست. هرچه بشر در این زمینه ها بیشتر پیش می رود خواسته یا ناخواسته خدمت بزرگی هم در جهت رفع محدودیت های معلولان می کند.نمایشگر حساس به فشار را به خاطر دارید که می شد از آن برای به وجود آوردن حس لامسه در ربات ها استفاده کرد؟ شاید یکی از کاربردهای آتی یک e-Skin، ترمیم پوست افرادی باشد که بر اثر سوختگی شدید عصب های قسمتی از پوست خود را از دست داده اند. یا مثلا وقتی دانشمندان ژاپنی پاهای ربات ها را طراحی می کنند، احتمالا متوجه نیستند که ممکن است نتیجه زحمت شان کسی را از صندلی چرخدار بلند کند.
اما پژوهشگرانی در انگلستان، با هدف کمک مستقیم به نابینایان مشغول کار روی پروژه احیای بینایی هستند. مقاله اخیر آنها پیشرفت های خوبی را در این باره نشان می دهد. این گروه موفق به رشد یاخته های حسگر نور موجود در شبکیه چشم شده اند و آن را با موفقیت روی موش های نابینا آزمایش کرده اند.
به گفته مسئول این پروژه تا آزمایش نهایی این یافته ها راه درازی در پیش است و احتمالاً تا اولین آزمایش انسانی حداقل پنج سال وقت لازم است. تا آن موقع این گروه به بررسی نتایج و بازخوردهای موش های مورد آزمایش خواهند پرداخت. نظر شما درباره این پیشرفت ها و اثر آنها بر زندگی بشر چیست؟ آیا بشر باید به توسعه این علوم ادامه دهد یا از هراسِ عاقبت نامعلوم ، دست از آنها بر دارد و همه چیز را به قضا و قدر بسپارد؟